μεσοκάρπιος

-α, -ο, θηλ. και -ος και μεσοκαρπικός, -ή, -ό

(Α μεσοκάρπιος, -ον)

το ουδ. ως ουσ. το μεσοκάρπιο(ν)

το μέσο τού καρπού τού χεριού

νεοελλ.

1. το ουδ. ως ουσ. βοτ. το μεσαίο στρώμα τού περικαρπίου τών αγγειόσπερμων φυτών που βρίσκεται μεταξύ εξωκαρπίου και ενδοκαρπίου

2. φρ. α) «μεσοκάρπιος άρθρωση»

ανατ. η άρθρωση που ενώνει τα οστά τού πρώτου στοίχου τού καρπού με τον δεύτερο στοίχο

β) «μεσοκάρπιοι σύνδεσμοι» — ινώδη πέταλα με τα οποία τα διάφορα οστά τού καρπού συνδέονται μεταξύ τους και συγκρατούνται στις θέσεις τους.

[ΕΤΥΜΟΛ. < μεσ(ο)-* + -καρπιος (< καρπός), πρβλ. οπισθο-κάρπιος, υπο-κάρπιος].